Πρωί
Ἄνοιξε τὰ μάτια καὶ ξεδίπλωσε τὸ μαῦρο πανὶ πλατιὰ καὶ τέντωσέ το ἄνοιξε τὰ μάτια καλὰ στύλωσε τὰ μάτια προσηλώσου προσηλώσου τώρα ξέρεις πὼς τὸ μαῦρο πανὶ ξεδιπλώνεται ὄχι μέσα στὸν ὕπνο μήτε μέσα στὸ νερὸ μήτε σὰν πέφτουνε τὰ βλέφαρα ρυτιδωμένα καὶ βουλιάζουνε λοξὰ σὰν κοχύλια,τώρα ξέρεις πὼς τὸ μαῦρο δέρμα τοῦ τυμπάνου σκεπάζει ὁλόκληρο τὸν ὁρίζοντά σου ὅταν ἀνοίξεις τὰ μάτια ξεκούραστος, ἔτσι. Ἀνάμεσα στὴν ἰσημερία τῆς ἄνοιξης καὶ τὴν ἰσημερία τοῦ φθινοπώρου ἐδῶ εἶναι τὰ τρεχάμενα νερὰ ἐδῶ εἶναι ὁ κῆπος ἐδῶ βουίζουν οἱ μέλισσες μὲς στὰ κλωνάρια καὶ κουδουνίζουνε στ᾿ αὐτιὰ ἑνὸς βρέφους καὶ ὁ ἥλιος νά! καὶ τὰ πουλιὰ τοῦ παραδείσου ἕνας μεγάλος ἥλιος πιὸ μεγάλος ἀπ᾿ τὸ φῶς.
Γιώργος Σεφέρης
4 σχόλια:
Πανέμορφες οι φωτογραφίες σου.. Έναν τέτοιο ήλιο θέλω να κοιτάζω μέσα στα δυο μάτια απέναντί μου :)
Jacki μου για σένα ο Σεφέρης...την αγάπη μου!
Να φωτογραφίζεις είναι να κρατάς την αναπνοή σου, όταν συγκλίνουν όλες οι ικανότητες για να συλλάβουν την εφήμερη πραγματικότητα. Είναι σ’ εκείνη ακριβώς τη στιγμή που η κατάκτηση μιας εικόνας γίνεται μια μεγάλη φυσική και διανοητική χαρά.
- Henri Cartier – Bresson
Ανώνυμε σ' ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο...να 'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου