Eκείθε να βγαίνεις
και να περπατάς
στα πέρατα της μοναξιάς
όπου μονάχα τα θροϊσματα των δέντρων
θα σε συντροφεύουν.
Εκείθε καρδιά μου
Στων πελάγων τα άγρια κύματα
και στου βυθού το αρμυρό νερό.
Εκείθε να βγαίνεις
και να τραγουδάς
Σ' εκείνους που δεν φαίνονται στο βλέμμα
σε κείνους που τους κρύβει
η ψυχή, κι άρπα στα δάχτυλα σου γίνονται.
Εκείθε να βγαίνεις ψυχή μου
Εκεί όπου τα δάχτυλα μπλέκονται
στα λουλούδια
κείνα τα σκόρπια του αγρού
που 'χουν δεκάδες χρώματα.
Εκείθε να βγαίνεις και να περπατάς
Εκείθε καρδιά μου
Που ο ουρανός δεν δίστασε
δυο στάλες μες στα μάτια σου ν' αφήσει..
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
