Λυρικό..

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Και δυο δελφίνια πέρασαν
Και τύλιξαν το δάκρυ μου
σταγόνα μες στην άμμο

Κι άνοιξε διάπλατα η γη
Κι άνθισαν δύο κρίνα
Το ‘να ντυμένο στα λευκά
Τ’ άλλο ντυμένο αγάπη..

Γλυκό κρασί ήπιε ο Θεός
κι έσταξε μια σταγόνα
Στο κόκκινο το δάκρυ του
στο μπλε βρεγμένο κύμα..

Ένα νησί τα μάτια του
και βράχος η αγκαλιά του
πήρε απ’ τα χείλη μου γραμμή
κι’ έφτιαξε το φεγγάρι..

Και τα κοχύλια έκρυψαν
στον κόρφο τη φωνή του
και μου τη χάρισαν πρωί
πάνω σ’ αχτίδα ήλιου..

Αγάπη σε ονόμασα
σ’ έδεσα σε κορδέλα
κι ο έρωτας μεταξωτός
πλέχτηκε στα μαλλιά σου..

Φύσηξ’ αγέρας και βροχή
σου ‘στειλε τ’ άγγιγμά μου
Το σύννεφο ξενύχτησε
γλυκά να σε χαϊδεύει..

Και κει που η Πούλια άγγιξε
το αρμυρό κορμί σου
ντράπηκε ο Αυγερινός
και κρύφτηκε μονάχος..

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ