η γη μου αβάσταχτη... κι εγώ που αψήφιστα ντύθηκα φευγιό, κι αφού δε γίνεται να την απαρνηθώ πόση να χωρέσουν τώρα οι χούφτες μου σε ξένη γη να πατικώσω χώμα, ρίζα να ορίσω, και λάδι πόσες να γλείφω σταγόνες να κλείνω πληγές, και θα μου φτάσει ένα φύλο μονάχο ασήμι σπαθί αιωνόβιο να τρυπώ βοριάδες του Βορρά;
"πέρασα απ` τον καιρό που ήσουν φύλλο άπεφτο μα ο άνεμος δεν ήταν πια ο ίδιος για να μου εξηγήσει εγώ, μου λέει, του χειμώνος είμαι από άνοιξη δεν ενθυμούμαι κι ύστερα πέρασε πίσω απ` το ταμείο των φόρων... Χρωστάτε μιαν διάρκεια πτώσης και ολίγα παγωμένα άκρα"
3 σχόλια:
" δεν είν` αργά αειθαλή μου
στείλτε ένα φύλλο ρούχο για βοριά
λίγο λαδάκι στην πληγή
και λίγη ρίζα
μ` αυτή την αβάσταχτη γη
..."
η γη μου αβάσταχτη...
κι εγώ
που αψήφιστα ντύθηκα φευγιό,
κι αφού δε γίνεται να την απαρνηθώ
πόση να χωρέσουν τώρα
οι χούφτες μου
σε ξένη γη να πατικώσω χώμα,
ρίζα να ορίσω,
και λάδι πόσες να γλείφω σταγόνες
να κλείνω πληγές,
και θα μου φτάσει ένα φύλο μονάχο
ασήμι σπαθί αιωνόβιο να τρυπώ
βοριάδες του Βορρά;
"πέρασα
απ` τον καιρό
που ήσουν φύλλο άπεφτο
μα ο άνεμος δεν ήταν πια ο ίδιος
για να μου εξηγήσει
εγώ, μου λέει, του χειμώνος είμαι
από άνοιξη δεν ενθυμούμαι
κι ύστερα πέρασε πίσω απ` το ταμείο των φόρων...
Χρωστάτε μιαν διάρκεια πτώσης και ολίγα παγωμένα άκρα"
Σ.Ξ
Δημοσίευση σχολίου