Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007


4 σχόλια:

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

''ελαφριά ηδονική οδύνη
θαλασσινού νερού
όταν το χειρουργεί αθέατο αφέγγαρο
το πέρασμα μιας μεσονύκτιας βάρκας''
Κ.ΔΗΜΟΥΛΑ
βάλε αντί για μεσονύκτια
καταμεσήμερη βάρκα
για να'σαι μέσα στο χρόνο
αν κι αυτό σχεδόν ποτέ
δεν είναι εφικτό...

Ανώνυμος είπε...

"το υπερθαλάσσιο
κι η απότομη κατηφόρα στο νωπό της στήθος
μετράς τα βήματά μου;
τα χέρια μου;
στην πραγματοποίηση των κλειστών ματιών κατέβαινα ζαλισμενος
πίνοντας τη χρυσή σιωπή
κι έξω κανείς
κι έσω διασχίζοντας δυόσμο
όλος στου επαφίεμαι την ταχύτητα
των ερώτων

αποχωρήστε τώρα σκιές των νεφών
στα υψηλά των νικών δεσμεύτηκα
απλωμένος βυθό
αλωμένος του ιάσιου χαμόγελου..."

Σ.Ξ

skoinovatis είπε...

"M'αρέσει στις άκρες των γκρεμών να χάνομαι,να νοιώθω
το υπερθαλάσσιο κενό, τον άνεμο, την πέτρα
τις αποχρώσεις του γαλάζιου της μνήμης
αλάτι και ιώδιο φωτογραφώ
γεμάτος βυθό
αλωμένος του ιάσιου χαμόγελου..."

Εκεί,μαζί με το σκοινί μου...

Ανώνυμος είπε...

" άρωμα γήινο σκληρό
κι αλατισμένο ματοτσίνορο
απόθεσε στο γόνατο του βράχου

ο που καλά κρατεί το όνειρο
απάνω σ` άγιο σύνορο
κλαίει στη στέψη του μονάχου..."

Σ.Ξ