Σε μάτιασαν οι νύφες του βυθού Οι λευκές του μαϊστρου ερινύες Ανάβοντας τη ζήλια του κορμιού Μα όταν γέλασαν οι ανυφάντρες του ήλιου Που φιλοδόξησαν ένα καμάρι επίγειο Άξαφνα πήρες τη βαφή του απείρου.
Τώρα καθώς πατάω μες τις πλαγιές Στα κουκουνάρια που φυσώντας έστρωσεν Άνεμος γητευτής με χείλια βαθυγάλαζα Καθώς γλιστράω στα τσάμια της κατηφοριάς Κι ανοίγω τα φτερά στο βλέμμα σου το απέραντο
Καθώς ταιριάζω στου βοριά το στόμα μια υμνωδία Μου φέγγει ο κόλπος το βαθύ μουρμούρισμα της άμμου Και βλέπω ανθούς να πέφτουνε στα καθαρά νερά Φύκια μελαχρινά στου φλοίσβου το νανούρισμα Κανάτια υπομονετικά στου Αιγαίου τα παραθύρια.
Και βλέπω ακόμα ένα και μόνο βαθύχρωμο πουλί Να πίνεται απ' το αίνιγμα της αγκαλιάς σου Όπως η νύχτα πίνεται από την αυγή Όπως η αίγλη από τις μορφές των αγαλμάτων.
4 σχόλια:
"είσαι τοπίο
στάχτη θάλασσα
και σκάλα
διάσπαρτο ακρωτήρι
σπάει η έξοδος
πέτρα την πέτρα το φιλί
ως το βαθύ σου χείλι
....................
πρόλαβε η λύπη επίθεση
απ` το θαλάμι του μυαλού
μια χαρακιά
μια σμέρνα..."
ΤΟΔΕΤ
...και σιωπηλά μια στέρνα
τα μάτια ψάχνει του μεσημεριού
κάτω από λήθης φτέρνα...
Ω, μην πεις πώς κολλάει αυτό με τη θάλασσα!
BΑΘΥ ΓΑΛΑΖΙΟ
Σε μάτιασαν οι νύφες του βυθού
Οι λευκές του μαϊστρου ερινύες
Ανάβοντας τη ζήλια του κορμιού
Μα όταν γέλασαν οι ανυφάντρες του ήλιου
Που φιλοδόξησαν ένα καμάρι επίγειο
Άξαφνα πήρες τη βαφή του απείρου.
Τώρα καθώς πατάω μες τις πλαγιές
Στα κουκουνάρια που φυσώντας έστρωσεν
Άνεμος γητευτής με χείλια βαθυγάλαζα
Καθώς γλιστράω στα τσάμια της κατηφοριάς
Κι ανοίγω τα φτερά στο βλέμμα σου το απέραντο
Καθώς ταιριάζω στου βοριά το στόμα μια υμνωδία
Μου φέγγει ο κόλπος το βαθύ μουρμούρισμα της άμμου
Και βλέπω ανθούς να πέφτουνε στα καθαρά νερά
Φύκια μελαχρινά στου φλοίσβου το νανούρισμα
Κανάτια υπομονετικά στου Αιγαίου τα παραθύρια.
Και βλέπω ακόμα ένα και μόνο βαθύχρωμο πουλί
Να πίνεται απ' το αίνιγμα της αγκαλιάς σου
Όπως η νύχτα πίνεται από την αυγή
Όπως η αίγλη από τις μορφές των αγαλμάτων.
Οδ.Ελύτης "Ήλιος ο πρώτος"
Σας ευχαριστώ...
Δημοσίευση σχολίου